تصویر: شیوه استفاده از فنوگراف در ترنسکریپت و تحلیل موسیقی
اتو آبراهام[1] (1872-1926) در برلین آلمان متولد شد و تحصیلاتش را نیز در همان شهر گذراند. او سال 1894 مدرک دکتری خود را در علوم طبیعی و پزشکی از دانشگاه برلین دریافت کرد و از 1896 به عنوان دستیار در موسسه روانشناسی دانشگاه برلین کار خود را زیر نظر کارل اشتامف آغاز کرد. همچنین در کنار آن با هورن‌باستل و اشتامف در آرشیو فنوگراف برلین نیز همکاری داشت.
تحقیقات او بیشتر پیرامون یافتن نت‌های مطلق در برابر نت‌های نسبی و مسئله روانشناسی موسیقی دور می‌زند. او توانست طرحی کلی برای موسیقی‌شناسی تطبیقی ارائه دهد. این طرح نهایتا تنش‌هایی به جانب زبان‌شناسی تطبیقی و کشف مسیر تکاملی موسیقی داشت. (حجاریان، 1387: 48) در واقع، از دیدگاه نظری، آبراهام بیشتر تحت تاثیر اندیشه تطور تک خطی قراردارد و در صدد درک تکامل پدیده‌ها است. به لحاظ حوزه فرهنگی-جغرافیایی نیز مطالعاتش بیشتر بر موسیقی ژاپنی، هندی و ترکی انجام گرفته است.
بسیاری از کارهای آبراهام در همکاری با هورن‌باستل شکل گرفت از جمله مقاله «موسیقی ژاپن و سیستم پرده بندی آن» که در 1903 نوشته شد. این مقاله از اولین مقالاتی است که به بررسی آماری موسیقی یک قوم پرداخته است. روش بررسی ملودی‌های به کار رفته در این مقاله مورد توجه قرار گرفت و سرمشقی برای مطالعات تطبیقی موسیقی شد.
از دیگر نوشته‌های مشترک ابراهام و هورن‌باستل می‌توان به نظام دانگی در موسیقی ژاپن (1903)، موسیقی ترکی ضبط شده روی فنوگراف (1904)، موسیقی هندی ضبط شده روی فنوگراف (1904)، درباره اهمیت فنوگراف و موسیقی‌شناسی تطبیقی (1904)، ملودی بومیان آمریکا –ساکن کلمبیای بریتانیا- ضبط شده روی فنوگراف (1906)، موسیقی مکوشی، تالیپانگ و یکونا (بومیان امریکا) اشاره کرد.
نوشته کوتاهی درباره آبراهام در مجموعه بیوگرافی آلمان را این‌جا بخوانید.
منابع
حجاریان، محسن. (1385) مقدمه‌ای بر موسیقی‌شناسی قومی، تهران، پژوهشگاه میراث فرهنگی و کتاب سرای نیک.
مسعودیه، محمدتقی. (1383) مبانی اتنوموزیکولوژی، موسیقی‌شناسی تطبیقی. چاپ دوم. تهران: سروش.
[1] Salomon Otto Abraham